Her çocuk kendine özeldir. Her biri diğerinden farklıdır. Bazı çocuklar sürekli hareket halindedir. Bazı çocuklar erken yaşlarda oyuncaklarını toplama ihtiyacı duyarken, diğerleri dağınıklıktan rahatsız olmaz. Bazıları henüz iki yaşına gelmeden
Çocuğunu duygu dünyasında sükûnet ve sekine hali oluşturulmadan davranış eğitimine başlanması, ancak çocuğun ebeveyn ile çatışmasına neden olur. Baskı ile davranış öğrenen çocuklar, yetişkinlik yıllarında hep bir sıkıntı, hep bir
Benliğini zorunlu bir itaat ile anne babasına kaptırmış olan çocuk, bir süre sonra yaşama olan güvenini kaybeder. Zoraki kişilik oluşumları esnasında duygu dünyasını kaybetmiş kişiler, çok hırslıdırlar; yenilgilere öfke ile
Özellikle ilk yıllarında uğradığı hayal kırıklıkları ve zorlamalar ile insan ruhu acı çekmeye başlar. Bir çocuğun onurlu ve kişilikli olması isteniyorsa, benliğinin zarara uğratılmaması gerekir. Benliğin asli görevi, insanın onurlu
Çocuğun benliği bazen babanın ses tonu ile baskı altında tutuluyor olabilir. Baba kalın ve ürkütücü sesi ile çocuğunu kontrol altına aldığında, çocuk babasının ses tonundaki baskıyla kendini babaya itaate mecbur
Şiddet, sadece çocuğun dövülmesi, fiziksel olarak zarara uğratılmasını değil; onun sözel olarak aşağılanmasını, küçük düşürülmesini, azarlanmasını, dalga geçilmesini de içerir. Ödevini yapmadığı için aşağılanan, kardeşi ile girdiği yarışı kaybettiği için
Yapılması ve yapılmaması gereken davranışlar, kurallar her evde, sosyal hayatın içinde mevcut. Çocuk bunları ihlal ettiğinde yetişkinler genellikle yapılan kötü davranışla çocuğu bütünleştiriyor. Yani “Bir daha böyle yaptığını görmeyeyim.” ya