Çocuk, yetişkin değil, “sadece” çocuktur.

Çocuğuna iyilik yapmak isteyen bir yetişkinin yapacağı en büyük iyilik, onun çocukluğunu yaşamasına izin vermektir. Çocuklarda görülen bütün anormal davranışın temelinde onun çocukluğunun “engellenmesi” vardır. Engelleme, fıtratın önüne geçmedir. Doğal